6 jaar verhalenpodium: echt contact overstijgt werelden

Toen ik een jaar geleden in het kader van het eerste lustrum schreef over ‘crisis als kans voor echt contact’ kon ik niet vermoeden dat mijn vriend Vuyo Matinise een aantal dagen later zou overlijden. Alleen, in een Zuid-Afrikaans ziekenhuis.

In al mijn witheid, zonder context en clue, maar met een veel te grote rugzak, kwam ik 13 jaar geleden in het stadje Alice in de Oost-Kaap van Zuid-Afrika. Als collega bij de lokale belangenbehartiger voor mensen met beperkingen, was Vuyo de eerste die mij zag voor wie ik ben.

Mensen lezen en echt contact met ze maken, was zijn grootste talent. Zo kon hij ook een vreemde, over-analyserende ‘mlungu’ afkomstig uit een andere wereld, zich thuis laten voelen. En dat deed hij met iedereen die op zijn pad kwam ongeacht leeftijd, sociaal-economische status, fysieke of mentale gesteldheid.

Ik heb van dichtbij mogen meemaken hoe hij dat deed en van hem mogen leren. Een verrijking voor mijn leven en werk. Als je echt contact met mensen maakt, vallen verschillen weg. Echt contact overstijgt werelden. Zo is een overleden dierbare nooit ver weg, hoezeer we hem ook missen.