Pedagogisch medewerkers kinderopvang over kwetsbaarheid en onbevangen knuffelen

“De eerste week was ik heel onrustig,” vertelt Maureen Rustveld (op de foto rechts), pedagogisch medewerker bij Dak kindercentra. “Ik wilde niemand in de buurt en ik waste de hele dag door mijn handen.” Haar collega Nathalie Bodmann (linker foto) vult aan: “Beter raken we de handjes niet aan, maar de eerste dag pakte ik uit gewoonte al een kindje bij de hand, ‘kom maar mee!’.” Jannette Uit den Boogaart, unitmanager Dak kindercentra Molenwijk en Rivierenbuurt, benadrukt dat kinderen nabijheid nodig hebben. Pedagogisch medewerkers willen niets liever dan dat, maar ervaren ook stress: “Bij sommigen is de spanning heel groot om de deur uit te gaan, maar we hebben nog geen medewerkers die niet willen komen. We praten er open over met elkaar. Je moet je goed voelen om je werk goed te kunnen doen.”

Waar Jannettes unit normaal bestaat uit zeven groepen voor de opvang van baby’s en peuters en vijf voor buitenschoolse opvang, draait er nu één samengesteld groepje. Per dag zijn daar drie pedagogisch medewerkers aan het werk, die steeds rouleren. De rest werkt de administratie en observatiemappen bij of is op bijzonder verlof. Naast deze noodvoorziening, biedt Dak ook 24-uursopvang en opvang voor kinderen met een lastige thuissituatie. “Het is heel mooi om te zien hoe zo’n grote organisatie zich in lijn met de vraag zo snel heeft kunnen aanpassen,” zegt Jannette hierover. “We hebben geïnventariseerd welke beroepen onze ouders hebben. Wie kunnen gebruik maken van onze noodopvang? Daarnaast hebben we samen met ouders, onze pedagogisch coaches en schoolmaatschappelijk werk gekeken voor welke kinderen het niet wenselijk is om volledig thuis te zijn.”

Eigen kwetsbaarheid
Maureen, Nathalie en hun collega’s delen sinds de crisis filmpjes met ouders en kinderen waarin ze liedjes zingen, knutselen, gymmen of boekjes voorlezen. Ook is er regelmatig telefonisch contact. In reactie op het bericht dat de kinderopvang na de meivakantie weer opengaat, geeft Jannette aan: “We zijn natuurlijk in de eerste plaats verheugd dat we er weer volledig kunnen zijn voor ‘onze’ ouders en kinderen. Tegelijkertijd realiseren we ons dat we ons goed moeten voorbereiden om dit op alle onderdelen en voor iedereen goed te doen.” Zowel Nathalie als Maureen benadrukken daarbij ook hun eigen kwetsbaarheid. Nathalie heeft naast een dochter van vier, de zorg voor haar ouders. En Maureen vertelt: “Ik ben de jongste niet meer en ik slik permanent medicatie.”

Vrij knuffelen en stoeien
“De corona-crisis doet iets met je als mens,” vervolgt Maureen. “Op je werk, met collega’s, als je boodschappen doet, je gaat elkaar uit de weg.” Nathalie vult aan: “Normaal geef ik collega’s aan het begin van de dag een knuffel. Nu zie je elkaar niet eens. Ik mis die aanspraak en ook het contact met de ouders. En dan al die kinderen die in de tussentijd vier zijn geworden. Die gaan we niet meer zien. Hou op of ik moet huilen!” Nathalie en Maureen verheugen zich erop na de meivakantie weer meer kindjes te gaan opvangen. Daarbij spreekt Maureen de hoop uit: “Ik wil mijn kinderen op een normale manier terug! Dat ik me weer helemaal vrij kan voelen om met ze te knuffelen en te stoeien.”

Interviews en tekst: Lisa Koolhoven