5 jaar Verhalenpodium: crisis als kans voor echt contact

Toen ik een jaar geleden schreef over hoe ik met Verhalenpodium al vier jaar ‘echt contact’ als missie had, kon ik niet vermoeden dat de manier waarop wij contact met elkaar kunnen hebben zo zou veranderen: https://verhalenpodium.nl/verhalenpodium-al-vier-jaar-echt-contact-als-missie/ De nieuwe realiteit van ‘de anderhalve meter samenleving’ dwingt je na te denken over wat dat eigenlijk is, ‘echt contact’.

Gericht op afstand houden, niet op elkaar
Voor mij is dat de ander echt zien en dat de ander jou echt ziet. Oprechte belangstelling hebben, of je elkaar nu al langer kent of eenmalig ontmoet. In het contact met familie en vrienden blijft die belangstelling, hoewel we het fysiek samenzijn en de aanraking moeten missen. Op straat en in het openbaar vervoer merk ik dat we meer op het afstand houden dan op elkaar gericht zijn. Spontaan contact ontstaat minder snel op anderhalve meter met een mondkapje voor.

75 jaar vrijheid
Voor mijn werk betekende de coronacrisis geen interviews op locatie, geen rondleidingen en geen workshops verzorgen. In het kader van 75 jaar vrijheid had ik in Rotterdam een fietstour willen aanbieden langs de plekken waar mijn oma kwam op de dag van het Vergissingsbombardement op 31 maart 1943. Onvergelijkbaar maar opvallend hoe de wereld juist dit jaar te maken kreeg met een pandemie en een inperking van vrijheden om deze te bestrijden.

Coronacrisis; het echte werk
Terwijl de wereld de adem inhield en activiteiten wegvielen, kreeg ik meer ruimte voor eigen projecten. Voor de verhalenreeks ‘Coronacrisis; het echte werk’ interviewde ik mensen uit de zorg, het onderwijs, de kinderopvang, de voedselvoorziening (zie op de foto neefje en vakkenvuller Thomas Koolhoven), afvalinzamelaars, een schoonmaker, een politieagent, een conducteur. Niet eerder zag ik zo echt en kon ik laten zien wat deze mensen dag in dag uit doen. En hoe zij hun mens-zijn meenemen in hun werk: https://verhalenpodium.nl/corona-crisis-het-echte-werk/

Crisis als kans om de ander echt te zien
Voor een andere reeks deed ik een oproep aan ouderen om hun ervaringen uit eerdere maatschappelijke crises te delen. Dit om hen niet alleen op hun kwetsbaarheid, maar ook op hun levenservaring en kracht aan te spreken: https://verhalenpodium.nl/oproep-aan-ouderen-tijdens-corona-crisis/ Voor het al langer lopende ‘Female Change Agents’-project sprak ik de vrouwen opnieuw en nu over de invloed van corona op hun werk in de gemeenschap. Ook interviewde ik een female change agent uit Nepal: https://femalechangeagents.org/

Recept voor echt contact
Al voor de coronacrisis kwam ik in contact met Ilse Ebbens, familiebedrijfexpert en strategisch adviseur. Samen ontwikkelden wij een model waarmee wij familiebedrijven helpen hun gedachtegoed te vertalen in een betekenisvolle toekomstvisie: https://verhalenpodium.nl/speciaal-voor-familiebedrijven-verhalen-uit-gedachtegoed-inzetten-voor-een-betekenisvolle-toekomstvisie/ En dan, last but not least, ‘Vis met voeten’. Een prentenboek waarvoor fotograaf-illustrator Piek de Kock de tekeningen maakte en ik de teksten schreef. Vis met voeten verlaat haar vertrouwde omgeving en stelt zich open voor toevallige ontmoetingen. Hét recept voor echt contact!

Wat is jouw recept?